Op de klantenvloer bij DSV|verzorgd leven (2): ‘De app stelt vragen waar je niet eens aan denkt.’

DSV|verzorgd leven uit het Zuid-Hollandse Katwijk biedt interne en externe diensten in ouderenzorg, wonen en welzijn. Een warm, innoverend nest in een sector in voortdurende beweging. De vorige keer gingen we op de koffie bij directeur-bestuurder Gerard Herbrink, vandaag bekijken we het van de andere kant: de dagelijkse zorgpraktijk. Aan het woord: Helen Albers, zorgkundige.

Aandacht voor mantelzorg

Helen straalt positivisme en dynamiek uit: ‘Ik werk 9 jaar in het Zorg Thuis-team, met zo’n 40 vaste cliënten. Nu doen we halfjaarlijks het multidisciplinaire overleg met de cliënt en zijn partner of kinderen. Cliënten vinden het positief omdat we op dingen ingaan en zoveel doornemen. Alleen wordt de mantelzorger nog belangrijker: mensen blijven langer thuis, waardoor hij steeds meer een extra zorgvraag betekent. Hij is vaak zelf hoogbejaard en heeft behoefte aan aandacht, al is het maar een praatje.’

Overal luisteren en leren

Thuiszorg is veel meer dan wassen: ‘Het is maatschappelijk werk. Je wilt dat ze goed in hun vel zitten, je houdt in de gaten of ze het nog redden. Als het einde nadert komen ouderen soms met zichzelf in strijd, stellen ze zich levensvragen.’ Pyxicare zorgt voor houvast: ‘In het begin was het goochelen met het systeem, maar belangrijk is de oude werkwijze loslaten. Gelukkig hadden we maar 2 weken om over te stappen, nadien ging iedereen op pad met de tablet. We inspireren en helpen elkaar, omdat we meer samenzitten. Zo had ik een cliënte die niet gewassen wou worden, terwijl een collega dat wel klaarspeelde.’

Bewuster werken, efficiënter plannen

​Intussen bouwt DSV in hoog tempo zorgplannen opnieuw op: ‘Onze schriftelijke vragen duurden een uur, nu lukt het op een halfuurtje. De app stelt vragen waar je niet eens aan denkt en complexe ziektebeelden duiken daardoor op. Je wordt bewuster van de vele invalshoeken: het uithoudingsvermogen, het terminale, de mentale trauma’s zoals een verloren kind... Sommige zaken werken bovendien op elkaar in.’ Helen ziet een mooie vergelijking: ‘Pyxicare werkt als een soort taart: alle puntjes worden er uitgelicht, maar je haalt eruit wat je op dat moment nodig hebt. En als men terugkeert van het ziekenhuis of bij een extra ziektebeeld actualiseren we het systeem.’

Technische én menselijke ondersteuning

Een heuse omwenteling: ‘Vroeger moest je zelf de zorgvraag, het doel en de acties bedenken. Nu lichten de cliëntaandachtspunten op, zodat je minder blinde vlekken mist. Toch behoud je de controle en blijf je meedenken: als iemand geen hulp wilt, respecteer je dat. Handig is de datakoppeling met onze planning, waar o.a. wondbehandelingen worden gecoördineerd.’ Het multidisciplinaire overleg vormt een welkome steun: ‘De apotheker controleert de interactie tussen de medicijnen en zoekt alternatieven. Maar ook huisartsen, die veel aanzien genieten bij de ouderen, staan meer open voor overleg. Ze beseffen dat ze hun cliënt korter én in andere omstandigheden zien dan wij. Halfjaarlijks vragen we zelfs de huishoudhulp erbij, omdat die nog langer werkt bij de cliënt en zo bijvoorbeeld ongebruikte medicijnen ontdekt.’

Jobvreugde loont

Helen lijkt het prototype van de zorgkundige die niet alleen uitvoert, maar perfect weet waarom: ‘Je herkent je vaak in de cliënt. Uiteindelijk wil iedereen van waarde zijn, gezien worden, een gelukkig leven leiden. Dus gebruik ik wat humor, zonder overenthousiast binnen te vallen. Zoveel klagen die ouderen niet hoor, de veerkracht hoe ze van zoveel zaken afstand nemen en toch blij de dag doorbrengen. Ook daarom dat ik mijn job vreselijk graag doe. Als ik een paar dagen vrij ben geweest, vind ik het heerlijk weer naar mijn werk te gaan (lacht).’